Επείγουσα προειδοποίηση για τους λάτρεις των θαλασσινών καθώς οι επιστήμονες ανακαλύπτουν επικίνδυνα μικροπλαστικά στους ΑΣΑΚΟΥΣ
Είναι άσχημα νέα για τους λάτρεις των θαλασσινών, καθώς στο κρέας του αμερικανικού αστακού βρέθηκαν για πρώτη φορά επικίνδυνα μικροπλαστικά. Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Dalhousie ανέλυσαν τη σάρκα 16 αρσενικών και θηλυκών αστακών που βρέθηκαν σε μεγάλες περιοχές αλιείας στην ανατολική ακτή του Καναδά. Βρήκαν τα μικροσκοπικά τοξικά σωματίδια σε κάθε ένα από τα πλάσματα, τα οποία είναι μια δημοφιλής τροφή που εξάγεται σε όλο τον κόσμο. Πριν από πέντε χρόνια, οι επιστήμονες ανακάλυψαν μικροπλαστικά στις προνύμφες των αμερικανικών αστακών, αλλά αυτή είναι η πρώτη μελέτη που τα βρίσκει στη σάρκα των ενηλίκων. Οι ειδικοί λένε ότι υπάρχει «επείγουσα ανάγκη» για συνεχή έρευνα και παρακολούθηση των αστακών και της κατανάλωσης μικροπλαστικών τους στο χώρο. «Η παρουσία μικροπλαστικών στον μυϊκό ιστό του αστακού έχει πιθανές επιπτώσεις για τη συνολική υγεία των αστακών, των καταναλωτών θαλασσινών και διάφορων ενδιαφερόμενων μερών», λένε. Τα μικροπλαστικά – πλαστικά θραύσματα διαμέτρου μικρότερης από 5 mm, αόρατα με γυμνό μάτι – έχουν συνδεθεί με τοξικές επιπτώσεις στο σώμα, όπως ο καρκίνος. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν μικροπλαστική μόλυνση στον μυϊκό ιστό του βρώσιμου αμερικανικού αστακού (Homarus americanus, εικόνα) Γραφική περίληψη από τη μελέτη: Είναι ενδιαφέρον, όσο μικρότερη είναι η ουρά του αστακού, τόσο μεγαλύτερη είναι η συγκέντρωση μικροπλαστικών Στο εργαστήριο, οι ερευνητές εξέτασαν εδώδιμο μυϊκό ιστό από τις ουρές 16 αμερικανικών αστακών (Homarus americanus). Τα πλάσματα, που αντιπροσωπεύουν και τα δύο φύλα και ένα μείγμα μεγεθών, πιάστηκαν σε τέσσερις μεγάλες εμπορικές ζώνες αλιείας στα ανοιχτά της Νέας Σκωτίας, της επαρχίας του ανατολικού Καναδά. Περίπου το 60 τοις εκατό του αστακού της Νέας Σκωτίας εξάγεται σε αγοραστές στις ΗΠΑ, αν και άλλες σημαντικές αγορές περιλαμβάνουν την Ασία και την Ευρώπη. Η ομάδα χρησιμοποίησε μια ειδική βαφή που κάνει τα μικροπλαστικά να λάμπουν κάτω από ένα μικροσκόπιο, επιτρέποντάς τους να δουν μικροσκοπικά σημεία πλαστικού να φωτίζονται σαν «μικρά αστέρια». Χρησιμοποίησαν επίσης μια τεχνική που ονομάζεται «φασματοσκοπία raman» που λειτουργεί σαν χημικό δακτυλικό αποτύπωμα για κάθε σωματίδιο για να αναγνωρίσει κάθε τύπο πλαστικού που είναι ενσωματωμένο στη σάρκα. Ανησυχητικά, όλοι οι αστακοί που εξετάστηκαν περιείχαν «εσωτερικευμένα μικροπλαστικά» στους μυϊκούς ιστούς της ουράς τους, «πιθανώς προερχόμενοι από το πεπτικό σύστημα». γραμμάριο ισοδυναμεί με περίπου τρεις σταγόνες μεγέθους μπιζελιού). Βρήκαν ότι το μέσο μέγεθος των πλαστικών σωματιδίων ήταν 3,65 μικρόμετρα ή 0,003 του χιλιοστού – περίπου 30 φορές πιο λεπτό από το πλάτος μιας ανθρώπινης τρίχας. Οι ερευνητές ανέλυσαν τη σάρκα των αστακών που αλιεύτηκαν σε τέσσερις εμπορικές περιοχές αλιείας στα ανοιχτά της Νέας Σκωτίας, της επαρχίας του ανατολικού Καναδά. Είναι ενδιαφέρον ότι υπήρχαν σημαντικά υψηλότερες συγκεντρώσεις μικροπλαστικών σε αστακούς από τη νοτιοδυτική περιοχή («θέση 1»). από τη νοτιοδυτική ζώνη («θέση 1»), αν και δεν είναι σαφές γιατί. Σε αυτήν την περιοχή, οι αστακοί έτειναν να έχουν κοντύτερες ουρές, αλλά δεν είχαν σημαντικά μικρότερο συνολικό βάρος σε σχέση με άλλους αστακούς. Οι μικρότερες ουρές μπορεί να οφείλονται στην κατάποση μικροπλαστικών που προκάλεσε μειωμένους ρυθμούς σίτισης και μεταβολισμού. Στη συνέχεια, οι επιστήμονες αναγνώρισαν τις διάφορες πλαστικές κηλίδες ως πολυεστερικές ίνες ενδυμάτων, βιομηχανικές κόλλες και πλαστικά θαλάσσιας ποιότητας. Το πιο άφθονο πολυμερές που εντοπίστηκε ήταν ο οξικός βινυλεστέρας πολυαιθυλενίου, που βρέθηκε σε οτιδήποτε, από υποδήματα μέχρι σανίδες του σερφ και κουρτίνες μπάνιου. Επίσης σε αφθονία ήταν ο πολυεστέρας (χρησιμοποιείται για την κατασκευή ρούχων, επίπλων σπιτιού, χαλιών) και πολυσουλφόνης (χρησιμοποιείται για ηλεκτρικό εξοπλισμό, στην κατασκευή οχημάτων και στην ιατρική τεχνολογία). Ήδη, τα μικροπλαστικά που καταναλώνονται έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν την αποτελεσματικότητα της σίτισης και αυξάνουν τα ποσοστά θνησιμότητας σε διάφορα καρκινοειδή, αλλά τα μικροπλαστικά θα καταλήξουν αναπόφευκτα στο ανθρώπινο σώμα καθώς βρισκόμαστε στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Οι κίνδυνοι για την ανθρώπινη υγεία από την κατάποση μικροπλαστικών και άλλων ανθρωπογενών σωματιδίων δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς, αλλά έχουν συνδεθεί με καρκίνο, βλάβη του DNA και κυτταρική βλάβη. Αυτή η εικόνα αποκαλύπτει το ποσοστό μικροπλαστικών διαφορετικού μεγέθους σε μικρόμετρα (μm) από αστακούς που συλλέχθηκαν σε τέσσερις διαφορετικές τοποθεσίες στα νερά της Νέας Σκωτίας «Μικροπλαστικά έχουν ανιχνευθεί σε ιστούς ανθρώπινου σώματος, συμπεριλαμβανομένου του αίματος, του πλακούντα και του εγκεφάλου», καταλήγει η ομάδα. «Η παρουσία τους στους ανθρώπους έχει εγείρει ανησυχίες σχετικά με πιθανές επιπτώσεις στην υγεία, όπως καρδιαγγειακές παθήσεις, διαβήτης, στειρότητα, πρόωροι τοκετοί και διάφοροι τύποι καρκίνου». Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Regional Studies in Marine Science, είναι απλώς η τελευταία που ανακάλυψε μικροπλαστικά στα τρόφιμα που τρώμε. Νωρίτερα φέτος, μια άλλη ομάδα επιστημόνων ανέφερε την ανακάλυψη μικροπλαστικών σε έξι δημοφιλείς επιλογές θαλασσινών – σολομό, μπακαλιάρο, μαύρο βράχο, ροζ γαρίδες, ρέγγα Ειρηνικού και λάμπρα Ειρηνικού. Οι επιστήμονες προειδοποίησαν τότε ότι τα ξένα θραύσματα ταξιδεύουν «από τον ωκεανό στο τραπέζι της κουζίνας μας» πριν καταναλωθούν από τον άνθρωπο σε εστιατόρια και σπίτια. Τα μικροπλαστικά είναι πανταχού παρόντα, αφού έχουν ήδη βρεθεί σε εμφιαλωμένο νερό, αλάτι, γάλα, ζάχαρη, μπύρα, μέλι, βοδινό κρέας, κοτόπουλο, μπιφτέκια λαχανικών και τόφου. Η μικροπλαστική ρύπανση βλάπτει τις προνύμφες αστακού, μελέτη του 2020 διαπιστώνει ότι η ρύπανση από μικροπλαστικές ίνες στον ωκεανό επηρεάζει τους αστακούς προνυμφών σε κάθε στάδιο της ανάπτυξής τους, σύμφωνα με μελέτη του 2020. Οι μικροσκοπικές ίνες επηρεάζουν τη διατροφή και την αναπνοή των ζώων και θα μπορούσαν ακόμη και να εμποδίσουν ορισμένες προνύμφες να φτάσουν στην ενηλικίωση, είπαν οι συγγραφείς του Εργαστηρίου Bigelow για τις Επιστήμες των Ωκεανών στο Μέιν. Οι νεότεροι αστακοί δεν κατανάλωναν μικροπλαστικά, αλλά μαστίζονταν από ίνες που συσσωρεύονταν κάτω από τα κελύφη που προστατεύουν τα βράγχιά τους. Σε πειράματα όπου οι προνύμφες εκτέθηκαν σε υψηλά επίπεδα ινών, οι νεότερες προνύμφες είχαν τις λιγότερες πιθανότητες να επιβιώσουν. τα κρατούν στο πεπτικό τους σύστημα. Αυτό θα μπορούσε να είναι προβληματικό για τις προνύμφες αστακού που ενηλικιώνονται στον ωκεανό. (tagsTo Translate)dailymail
Δημοσιεύτηκε: 2025-11-06 10:32:00
πηγή: www.dailymail.co.uk
