Πηγαίνουμε σε εβδομαδιαία δείπνα στο σπίτι της γιαγιάς. Είναι μια παράδοση που δίνουμε προτεραιότητα και με κρατά προσγειωμένη.
Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι τη ζωή μου ως εργαζόμενη μαμά — σκέφτομαι τι με κουράζει και τι με γεμίζει. Υπάρχει ένα πράγμα που με κάνει να περάσω την εβδομάδα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο: το δείπνο μας το βράδυ της Τετάρτης στο σπίτι της γιαγιάς. Μια πρόσκληση έγινε η σωτηρία μου Πριν από χρόνια, όταν ήρθαμε πιο κοντά στους γονείς μου, η αποδοχή μιας πρόσκλησης για δείπνο ήταν άνευ λόγου. Αλλά δεν ήταν πάντα τόσο εύκολο. Πράγματι, για ένα διάστημα, ζούσαμε στο εξωτερικό στην Αγγλία, οπότε οι επισκέψεις από και προς την οικογένεια ήταν ελάχιστες. Έτσι, όταν προέκυψε η ευκαιρία να έρθω πιο κοντά στους γονείς μου, το εκμεταλλευτήκαμε! Εκείνη την πρώτη πρόσκληση για δείπνο ακολούθησε μια άλλη. Και χωρίς καν να το καταλάβω, έγινε κάτι το ιδιαίτερο — μια παράδοση — και το ένα βράδυ την εβδομάδα που δεν άκουγα το όνομά μου να φωνάζουν 50 φορές το λεπτό. Ήμουν καλεσμένος! Έχουμε τα εβδομαδιαία δείπνα μας εδώ και επτά χρόνια. Δουλεύω περισσότερο και τα παιδιά έχουν δεσμεύσεις, εργασίες για το σπίτι και τουρνουά, οπότε το να στρώνουμε ένα ωραίο τραπέζι και να εξασκούμε τους τρόπους μας δεν είναι ακριβώς προτεραιότητα. Αλλά την Τετάρτη το βράδυ, κατά τη διάρκεια μιας πολυάσχολης εβδομάδας, όταν τα καλά σνακ έχουν φύγει και το συρτάρι με το κρέας είναι άδειο, αφήνουμε το δικό μας γεμάτο εργασίες, ζωγραφισμένο με τα δάχτυλα τραπέζι πίσω από τα παιδιά μου και περνάμε από την πόρτα της μαμάς μου (Nm). Είναι το ένα βράδυ που ξέρουμε με βεβαιότητα ότι δεν θα έχουμε τις κοτομπουκιές που περίσσεψα στο πίσω μέρος της κατάψυξης και εκείνη την αμφισβητήσιμη σακούλα με πράσινα πράσινα, γιατί τις Τετάρτες έχω ένα βράδυ άδεια. Η οικογένεια παίζει συχνά παιχνίδια ενώ βρίσκεται στο σπίτι των γονιών του συγγραφέα για δείπνο. Ευγενική προσφορά της Rebecca Nevius Οι μονολεκτικές απαντήσεις μετατρέπονται σε αληθινή συζήτηση Όταν ανοίγουμε την πόρτα στο σπίτι των γονιών μου, αντί για αυτό το γνωστό ιδρωμένο άρωμα που αναδύεται από τα παπούτσια γυμναστικής του αγοριού μου, μυρίζει κανέλα και ψητή γαλοπούλα. Ο Nama βάζει τα παιδιά μου να δουλέψουν με δουλειές, γεμίζοντας ποτήρια και πιρούνια. Και στο τραπέζι γεμάτο με πραγματικά συνοδευτικά, είναι ένα μισό γαλόνι σάλτσας Chick-fil-A που αγόρασε στο Costco νωρίτερα εκείνη την ημέρα «μόνο για τα παιδιά». Ασκούμε τους τρόπους στο τραπέζι και αφήνει τα εγγόνια της να διαλέξουν κάρτες με ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσουν όλοι. Ακόμα και οι μαθητές μου στο γυμνάσιο, που συχνά μου δίνουν μονολεκτικές απαντήσεις στο ταξίδι από το σχολείο για το σπίτι, αρχίζουν να μιλούν για τη μέρα τους. Όλοι ακούν και εναλλάσσονται. Ακόμη και ο μικρότερος μου έχει μια στιγμή να λάμψει. Κρατήσαμε το τελετουργικό ζωντανό παρά τις άλλες δεσμεύσειςΔεν γινόταν πάντα την Τετάρτη. Αλλάζει ανάλογα με την πρακτική του ποδοσφαίρου, το σχολείο και την εργασία. Κάποια στιγμή, δεν μπορούσαμε να βρούμε καθόλου δωρεάν βραδιά, αλλά αντί να ακυρώσουμε το δείπνο, περικόψαμε τα νεανικά αθλήματα. Αυτή ήταν μια δύσκολη επιλογή, αλλά μια αξιόλογη θυσία, γιατί αυτό το δείπνο δεν αφορούσε μόνο το φαγητό. Πρόκειται για τους γονείς μου που άνοιξαν το σπίτι τους και η μαμά μου δείχνει την αγάπη της με το φαγητό και τη φιλοξενία — τη νύχτα που θα είμαι απλά. Μερικές φορές, βγαίνουν και για παγωτό μαζί. Ευγενική προσφορά της Rebecca Nevius Και κάθε τόσο, ανταποδίδουμε την αγάπη — όχι με ένα όμορφο τραπέζι ή ένα γεύμα τριών πιάτων, αλλά με μια μπάλα παγωτό από Salt and Straw, έναν πρωινό καφέ με τη μαμά μου ή παίρνοντας τον μπαμπά μου σε έναν αγώνα υπέρ του ποδοσφαίρου. είναι αναντικατάστατο. Ελπίζω κάποια μέρα, αν είμαι τυχερός, να ετοιμάσω το δικό μου τραπέζι για τα παιδιά μου και τις οικογένειές τους, όπως κάνει η μαμά μου για εμάς τώρα.
Δημοσιεύτηκε: 2025-11-15 11:09:00
πηγή: www.businessinsider.com
