Γιατί ο σκύλος μου είναι έτσι; Οι τρέχουσες εξετάσεις DNA δεν θα σας το εξηγήσουν.
Τα δημοφιλή γενετικά τεστ δεν μπορούν να σας πουν πολλά για την προσωπικότητα του σκύλου σας, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη. Μια ομάδα γενετιστών δεν βρήκε πρόσφατα καμία σύνδεση μεταξύ απλών γενετικών παραλλαγών και χαρακτηριστικών συμπεριφοράς σε περισσότερους από 3.200 σκύλους, παρόλο που προηγούμενες μελέτες υποδεικνύουν ότι εκατοντάδες γονίδια μπορεί να προβλέψουν πτυχές της συμπεριφοράς και της προσωπικότητας ενός σκύλου. Αυτό συμβαίνει παρά τη δημοτικότητα των γενετικών δοκιμών στο σπίτι που ισχυρίζονται ότι μπορούν να σας πουν εάν τα γονίδια του σκύλου σας περιέχουν τη συνταγή για το άγχος ή την αγάπη για τις αγκαλιές. Αυτός είναι ο Μαξ, και καμία γενετική παραλλαγή δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί είναι έτσι όπως είναι. Credit: Kiona Smith Gattaca για σκύλους, εκτός από το ότι δεν λειτουργεί Η γονιδιωματικός του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης Kathryn Lord και οι συνεργάτες της συνέκριναν αλληλουχίες DNA και έρευνες συμπεριφοράς από περισσότερα από 3.000 σκυλιά των οποίων οι άνθρωποι τους είχαν εγγράψει στο έργο Darwin’s Ark (και συμπλήρωσαν τις έρευνες). «Τα γενετικά τεστ για χαρακτηριστικά συμπεριφοράς και προσωπικότητας σε σκύλους κυκλοφορούν τώρα σε ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων, αλλά η προγνωστική τους ακρίβεια δεν έχει επικυρωθεί», έγραψαν η Lord και οι συνεργάτες της στην πρόσφατη εργασία τους. Έτσι, η ομάδα έλεγξε για σχετικά άμεσες συσχετίσεις μεταξύ γενετικών παραλλαγών και χαρακτηριστικών προσωπικότητας όπως η επιθετικότητα, η ορμή και η στοργή. Οι εν λόγω 151 γενετικές παραλλαγές περιλάμβαναν όλες μικρές αλλαγές σε ένα μόνο νουκλεοτίδιο ή «γράμμα» σε ένα γονίδιο, γνωστό ως πολυμορφισμοί μονονουκλεοτιδίου (SNPs). Αποδεικνύεται ότι η απάντηση ήταν αρνητική: τα γονίδια του σκύλου σας δεν προβλέπουν τη συμπεριφορά του, τουλάχιστον όχι με τον απλοϊκό τρόπο που συχνά ισχυρίζονται τα δημοφιλή τεστ DNA για σκύλους. Και αυτό μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες όταν οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων, οι εργαζόμενοι σε καταφύγια ή οι διασώστες ζώων χρησιμοποιούν αυτές τις δοκιμές για να λάβουν αποφάσεις για το μέλλον ενός σκύλου. «Για παράδειγμα, εάν ένας σκύλος χαρακτηρίζεται ως γενετικά προδιατεθειμένος στην επιθετικότητα, ένας ιδιοκτήτης μπορεί να περιορίσει τις βασικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις ή ένα καταφύγιο μπορεί να αποφασίσει να μην την υιοθεσία», έγραψαν η Λορντ και οι συνεργάτες της.
Δημοσιεύτηκε: 2025-12-07 12:08:00
πηγή: arstechnica.com
