Οι πρώτοι αγοραστές σπιτιού στην Αμερική εξαφανίζονται. Αυτά είναι άσχημα νέα για τα ακίνητα.
Όταν έκλεισε τα 40, η Suzie Payne είχε παραιτηθεί από το γεγονός ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να αγοράσει ένα σπίτι. Ενώ οι φίλοι της περνούσαν τα 30 τους ελέγχοντας αυτό το πολύτιμο ορόσημο – συχνά με τη βοήθεια των γονιών τους – η Payne πάλευε να εξοικονομήσει χρήματα ενώ μεγάλωνε μόνη της μια κόρη. Οι τιμές των κατοικιών στο Πόρτλαντ του Όρεγκον, όπου ζούσε, ένιωθαν απρόσιτες πολύ πριν χτυπήσει η πανδημία. Τότε η Πέιν έχασε τη δουλειά της. Όταν τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων έπεσαν κατακόρυφα το καλοκαίρι του 2020, ανησυχούσε περισσότερο για την κάλυψη των βασικών της αναγκών παρά για να περνούσε τα Σάββατά της στοιχηματίζοντας ανοιχτά σπίτια. Το 2021, ωστόσο, η Payne μετακόμισε στη Φιλαδέλφεια, όπου φαινόταν να ανοίγονται οι δυνατότητες αγοράς σπιτιού. Θα μπορούσε ακόμα να βρει ένα παλιό σπίτι στην πόλη για κάτι περισσότερο από 200.000 $, αρκετά εντός του εύρους τιμών της. Έπιασε μια νέα δουλειά, παρακολούθησε μαθήματα για πρώτη φορά που αγοράζουν σπίτι και ανακάλυψε ότι πληρούσε τις προϋποθέσεις για ένα μεγαλύτερο δάνειο από αυτό που περίμενε. Το καλοκαίρι του 2024, ζήτησε τη βοήθεια ενός κτηματομεσίτη και υπέβαλε μια νικητήρια προσφορά για ένα σπίτι. Ήταν 42. Ο Πέιν περιγράφει την πορεία της ως «μη συμβατική», αλλά αντιπροσωπεύει μια ριζική αλλαγή στην ακίνητη περιουσία: Οι αγοραστές για πρώτη φορά σπίτι είναι μεγαλύτεροι από ποτέ. Πριν από μια δεκαετία ή δύο, οι Αμερικανοί αγόραζαν συνήθως τα πρώτα τους σπίτια στις αρχές της δεκαετίας του ’30. Με τα σημερινά δεδομένα, ωστόσο, ο Πέιν βρίσκεται σε καλό δρόμο. Νέα στοιχεία από την Εθνική Ένωση Μεσιτών δείχνουν ότι μεταξύ των μέσων του 2024 και των μέσων του 2025, η τυπική ηλικία ενός αγοραστή για πρώτη φορά έφτασε στο ιστορικό υψηλό των 40 ετών. Η διάμεση ηλικία για όλους τους αγοραστές ανήλθε στο ιστορικό υψηλό όλων των εποχών στα 59, από 47 το 2019. Τα πράγματα οδήγησαν σε αυτήν την κατεύθυνση. πλήγμα από υψηλότερα επιτόκια δανεισμού και ακριβότερα σπίτια. Η Gen Xers και οι baby boomers παραμένουν ενεργές στην αγορά ακινήτων, ενώ το μερίδιο των αγορών από τους αγοραστές για πρώτη φορά έχει μειωθεί. Ποτέ πριν, όμως, το χάσμα δεν φαινόταν τόσο έντονο. Αυτό το καθυστερημένο χρονοδιάγραμμα θα μπορούσε να έχει ισόβιες συνέπειες για τους σημερινούς νέους: χρόνια χαμένων ευκαιριών οικοδόμησης πλούτου, λιγότερες μετακινήσεις, ακόμη και επανεκτίμηση του τι συνιστά «σπίτι εκκίνησης». Καλώς ήρθατε στην εποχή του γηριατρικού αγοραστή σπιτιού. Ο τυπικός αγοραστής σπιτιού για πρώτη φορά ήταν μόλις 29 ετών όταν το NAR άρχισε να παρακολουθεί τη διάμεση ηλικία το 1981. Η μέτρηση αυξήθηκε ελαφρώς τις τέσσερις δεκαετίες που ακολούθησαν, χωρίς ποτέ να ξεπεράσει το 33. Στη συνέχεια, μεταξύ των μέσων του 2021 και των μέσων του 2022, αυξήθηκε στο 3.6 περίπου. Ίσως ήταν απλώς οι μεγαλύτεροι millennials – που ονομάζονταν εδώ και καιρό ως καθυστερημένοι από τότε που αποφοίτησαν στη Μεγάλη Ύφεση – τελικά έφτασαν τη διαφορά. Αλλά ακόμα και αυτή η κοόρτη ένιωθε συμπιεσμένη. Τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων είχαν υπερδιπλασιαστεί, τα σπίτια ήταν πιο ακριβά και οι νέες κατασκευές μετά τη Μεγάλη Ύφεση είχαν αποτύχει να συμβαδίσουν με την αύξηση των νέων αγοραστών. Μίλησα με έναν millennial τότε, ο οποίος πλαισίωσε το σενάριο με δυσοίωνους όρους: «Είμαστε βασιλικά τσακισμένοι». Τα πράγματα έχουν χειροτερέψει. Οι αγοραστές για πρώτη φορά αντιπροσώπευαν το ιστορικό χαμηλό 21% των αγορών κατοικιών πέρυσι, δείχνουν τα στοιχεία NAR — περίπου το ήμισυ του ιστορικού μέσου όρου. Ο αρχικός αγοραστής έχει ουσιαστικά «απομακρυνθεί από αυτήν την αγορά κατοικίας», μου λέει η Jessica Lautz, η αναπληρώτρια επικεφαλής οικονομολόγος του NAR. Σχετικές ιστορίες Το Business Insider αφηγείται τις καινοτόμες ιστορίες που θέλετε να μάθετε Το Business Insider αφηγείται τις καινοτόμες ιστορίες που θέλετε να μάθετε “Έχουμε έναν πολύ μεγάλο πληθυσμό νεαρών ενηλίκων που πραγματικά απλώς βλέπουν την πόρτα να τους κλείνει για την ιδιοκτησία σπιτιού”, λέει ο Lautz. “Νομίζω ότι μιλάει για το αδιέξοδο που έχουμε δει στην αγορά κατοικίας.”Τη θέση τους παίρνει ένα σμήνος “επαναλαμβανόμενων αγοραστών” οι οποίοι, σε μια μέση ηλικία 62 ετών (άλλο ένα υψηλό ρεκόρ), μπορούν να βάλουν τις στοίβες των ιδίων κεφαλαίων τους για άλλη αγορά. Σχεδόν το ένα τρίτο από αυτούς τους επαναλαμβανόμενους αγοραστές πλήρωσαν όλα τα μετρητά, δείχνουν τα στοιχεία του NAR, δίνοντάς τους ένα βήμα μπροστά με τους πωλητές που προτιμούν συχνά την ευκολία και την ταχύτητα των συμφωνιών που δεν περιλαμβάνουν υποθήκη. Το επιβλητικό 26% όλων των αγοραστών ήρθε με όλα τα μετρητά, ένα ακόμη — το μαντέψατε — ρεκόρ. Έχουμε έναν πολύ μεγάλο πληθυσμό νεαρών ενηλίκων που βλέπουν πραγματικά την πόρτα να τους κλείνει για την ιδιοκτησία. Η Peggy Pratt, συνεργάτης μεσίτης της Century 21 North East στη Μασαχουσέτη, λέει ότι είναι πιο δύσκολο για τους νεότερους αγοραστές να συνεισφέρουν μια προκαταβολή όταν βαρύνονται από το χρέος των φοιτητών και το μεγάλο κόστος ενοικίασης. Η Pratt ειδικεύεται στο να βοηθά ανθρώπους να εισέλθουν στην αγορά κατοικίας, με περίπου το ήμισυ της επιχείρησής της να προέρχεται από αγοραστές για πρώτη φορά. Λέει ότι όσοι είναι σε θέση να αποκτήσουν έδαφος συχνά λαμβάνουν βοήθεια από τους γονείς τους – είναι λιγότεροι από αυτούς. Από την άλλη πλευρά, όσοι δεν μπορούν να στηριχθούν στην οικογένεια «αισθάνονται ότι η κατάσταση της οικονομίας λειτουργεί εναντίον τους», μου λέει ο Pratt. “Για τις τιμές, είναι σχεδόν αδύνατο γι’ αυτούς.” Η Σούζι Μίνκεν, πράκτορας της Compass που εργάζεται τόσο στο Νιου Τζέρσεϊ όσο και στη βόρεια Βιρτζίνια, λέει ότι οι πελάτες της δεν αγοράζουν πλέον “σπίτια εκκίνησης” με όνειρα να μετακομίσουν σε ένα μεγαλύτερο μέρος στη γραμμή. Οι περισσότεροι δυσκολεύονται να βρουν ένα σπίτι που τους αρέσει στην τιμή τους, λέει ο Minken, οπότε καθυστερούν την αγορά τους και συνεχίζουν να αποταμιεύουν έως ότου μπορέσουν να αγοράσουν ένα μέρος που να μοιάζει λιγότερο σαν σκαλοπάτι και περισσότερο ως μόνιμο σημείο προσγείωσης. Τα δεδομένα του NAR επιβεβαιώνουν αυτό – οι πωλητές πέρυσι είχαν ζήσει στα σπίτια τους για 11 χρόνια κατά μέσο όρο, ένα ιστορικό υψηλό όλων των εποχών.” “Δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα. Στους ανθρώπους στους οποίους πούλησα σπίτια όλα αυτά τα χρόνια, κανείς δεν ανεβαίνει για να αποκτήσει ένα μεγαλύτερο σπίτι.” Όλα αυτά συμβάλλουν στο αδιέξοδο που ανέφερε ο Lautz. Οι πρώτοι αγοραστές κατοικιών επωφελούνται από την ανατροπή στην αγορά κατοικίας: Όταν οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τα θεωρητικά σπίτια τους σε μεγαλύτερα μέρη, ελευθερώνουν τα αρχικά σπίτια για εκείνους που μόλις ξεκινούν. Αλλά αυτού του είδους η υγιής κίνηση έχει σταματήσει. Μετά την απότομη άνοδο των επιτοκίων των στεγαστικών δανείων πριν από μερικά χρόνια, οι ιδιοκτήτες κατοικιών τηρούν αυστηρά τους χαμηλούς όρους που εξασφάλισαν νωρίτερα στην πανδημία. Μέχρι να μειωθούν περαιτέρω οι τιμές ή να αναγκαστούν να κάνουν μια κίνηση, αυτοί οι ιδιοκτήτες δεν θα πάνε πουθενά. Και αν οι άνθρωποι περιμένουν περισσότερο για να αγοράσουν το πρώτο τους σπίτι, μπορεί να έχουν ήδη ελέγξει τα άλλα σημαντικά ορόσημα, όπως η απόκτηση παιδιών, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια άλλη μετακόμιση ούτως ή άλλως. Υπάρχουν κάποια θετικά στοιχεία για την αγορά αργότερα στη ζωή τους: Εάν αγοράσετε το πρώτο σας σπίτι στα 40 αντί για τα 30, είναι πιθανό να πλησιάσετε στα μέγιστα κέρδη. Μπορεί να έχετε καλύτερη αίσθηση των αναγκών της οικογένειάς σας και του πού θέλετε να ζήσετε. Αν και είναι ωραίο να έχετε λίγη περισσότερη βεβαιότητα πριν κάνετε την κατάδυση της ιδιοκτησίας, τα μειονεκτήματα μπορεί να είναι βάναυσα. Με την καθυστέρηση, χάσατε επίσης πολλά χρόνια πιθανής οικοδόμησης πλούτου. Δεδομένου ότι τα σπίτια τείνουν να κερδίζουν περίπου 5% ίδια κεφάλαια σε ετήσια βάση, ο τυπικός ιδιοκτήτης σπιτιού παραιτείται από περίπου 150.000 $ εάν αγοράσει μια δεκαετία αργότερα από τον ιστορικό κανόνα, μου λέει ο Lautz. Αυτός ο πλούτος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αγορά του επόμενου σπιτιού, τη χρηματοδότηση της κολεγιακής εκπαίδευσης του παιδιού του ή για τις απαραίτητες αναβαθμίσεις στον υπάρχοντα χώρο του. Η κόρη της είχε μια επείγουσα ιατρική περίθαλψη την ίδια περίοδο, μου λέει, αναγκάζοντάς την να αποχωρήσει από την αγορά. Τον Μάρτιο, πήρε άλλη μια μαχαιριά στην αγορά και έγινε δεκτή μια δεύτερη προσφορά. Αλλά οι επικείμενοι δασμοί του Τραμπ την έκαναν να ανησυχεί για την οικονομία και μια επιθεώρηση στο σπίτι αποκάλυψε ένα σωρό απαραίτητες επισκευές. Όταν οι διαπραγματεύσεις κατέρρευσαν, ο Πέιν υπαναχώρησε επίσης από αυτή τη συμφωνία. “Είναι τόσο συναισθηματικό, συντριπτικό και τρομακτικό όταν είσαι ο μόνος οικονομικός αγωγός για αυτήν την τεράστια αγορά.” Για μια βαθύτερη βουτιά στην αγορά ακινήτων της Αμερικής, ρίξτε μια ματιά στο “Well Spent”, το νέο βίντεο podcast του Business Insider σχετικά με την επιχείρηση, την τεχνολογία και την κουλτούρα του καταναλωτισμού. Η σειρά στάσεων και αρχών του Payne αποτυπώνει αποτελεσματικά την τρέχουσα οικογενειακή κατάσταση. Οι αγοραστές είναι σίγουρα μεγαλύτεροι σε ηλικία, αλλά επίσης αποσύρονται από τις συμφωνίες πιο συχνά από ποτέ, είτε επειδή είναι τρομοκρατημένοι από την οικονομία είτε επειδή διατηρούν ελπίδες για μια καλύτερη συμφωνία στη γραμμή. Οι καταναλωτές όλων των κατηγοριών είναι επιφυλακτικοί να κάνουν μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους που θα μπορούσαν να τους φέρουν σε δύσκολη οικονομική κατάσταση εάν τα πράγματα πάνε στραβά. Για τον Πέιν, μια αγορά σπιτιού δεν αφορούσε ποτέ την επένδυση, ούτως ή άλλως – ήταν να επιτύχει επιτέλους σταθερότητα σε ένα μέρος όπου μια ιδιοκτήτρια δεν θα μπορούσε ποτέ να αυξήσει το ενοίκιό της από τη μια μέρα στην άλλη. Μέχρι να νιώσει ότι μια αγορά σπιτιού θα της έδινε ηρεμία και όχι περισσότερες ανησυχίες, είναι έτοιμη να παίξει το παιχνίδι αναμονής.”Πρέπει να είναι οι κατάλληλες συνθήκες”, μου λέει ο Payne. «Και αυτή τη στιγμή δεν έχω τις κατάλληλες συνθήκες». Ο Τζέιμς Ροντρίγκεζ είναι ανταποκριτής στην ομάδα Discourse του Business Insider. Οι ιστορίες Discourse του Business Insider παρέχουν προοπτικές για τα πιο πιεστικά ζητήματα της ημέρας, ενημερωμένες από αναλύσεις, αναφορές και εμπειρογνωμοσύνη.
Δημοσιεύτηκε: 2025-11-05 09:27:00
πηγή: www.businessinsider.com
